Στην συνέχεια του προηγούμενου θέματος, τα "παραμπασκετικά" καταθέτουν δυο περιστατικά που μας μετέφερε γνωστός προπονητής ομάδας Ηρακλείου και πως επηρεάστηκε από συμπεριφορές είτε εντός είτε εκτός παρκέ , ωστόσο η λογική επικράτησε για τον συγκεκριμένο προπονητή και όλοι πρέπει να βοηθήσουμε, καθώς ο ρόλος των ομάδων, προπονητών , γονέων και όσων εμπλεκόμενων στο μπάσκετ, αποτελεί κομβικό στοιχείο για την μετέπειτα εξέλιξη και ανάπτυξη των παιδιών.
Όπως μας μετάφερε ο Ηρακλειώτης προπονητής:
"Το Σάββατο το μεσημέρι βρέθηκα στην Αλικαρνασσό για μια δουλειά και είχε ένα παιχνίδι παιδικού που γονείς της μιας από της δύο ομάδες είχαν τύμπανα και επί 40λεπτα έβριζαν και φώναζαν στους διαιτητές σε κάθε σφύριγμα έφυγα από το γήπεδο με νεύρα που μου είχαν μεταδώσει σε ένα ματς παιδικού πρωταθλήματος....
-Το βράδυ η ομάδα μας έπαιζε στα Χανιά με την ομάδα του ΟΑΧ, στο τέλος του τρίτου δεκάλεπτου ο ένας από τους δύο διαιτητές έδωσε ένα λάθος φάουλ εις βάρος της ομάδας μου με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθώ . Θεώρησα ότι σε ένα ματς που η διαφορά είναι 30 πόντους δεν χρειάζονταν αυτό το σφύριγμα...
-Προς τιμήν τους η ομάδα του ΟΑΧ έδωσε εντολή να χάσει ο παίχτης τους τις βολές και μου εξήγησαν ότι ο διαιτητής είναι άπειρος (ήταν μικρός σε ηλικία) αμέσως κατάλαβα ότι έκανα λάθος και έτρεξα να ζητήσω συγγνώμη από τον διαιτητή
-Και οι δύο περιπτώσεις έχουν να κάνουν με την διαιτησία και η ενέργεια μου ήταν λάθος γιατί απέναντι μου ήταν ένα νέο παιδί άπειρο....όλοι πρέπει να βοηθήσουμε να πάει το άθλημα μπροστά.."
Ειλικρίνεια και αυτοκριτική για λάθη που δεν πρέπει να επαναληφθούν και όλοι μας πρέπει να εστιάσουμε στον βαθμό εμπλοκής που μπορεί να έχει είτε θετική είτε αρνητική επίδραση στη ψυχοσύνθεση του παιδιού, με αποτέλεσμα το ίδιο το παιδί πολλές φορές να συνδέει την αγωνιστική επιτυχία ή αποτυχία με την προσωπική του αξία ως άτομο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου